Forfatterarkiv: anneaukrust

Syster mi og eg er einegga tvillingar. Torunn kom som nummer ein. Ho kom ut av mors liv med føtene fyrst, eg kom ti minutter etter, på vanleg vis.  Lenge trudde eg at det var grunnen til at det tok … Les videre →

Det er i dag 32 år sidan mannen min, Leif Arne og eg, lova å elska og æra kvarandre livet ut. Og så langt har det som for alle andre, vore både gode og onde dagar, og ser ein på … Les videre →

I dag, på kvinnedagen, passar det å minnast ei sterk og bestemt dame frå barndomen min, ho Mormor. Ho måtte tidleg ut i den store verda og stå på eigne bein, da ho vart morlaus som sekstenåring. Ho tok utdanning … Les videre →

Mor mi song som ein kar, med sterk og klar stemme, og ein heil oktav under alle andre damer. Ho høyrdes godt, for å seia det mildt. Ho hadde ikkje skjønt at i Lom, nesten lengst oppe i Ottadalen, er … Les videre →

Før fjernsynet si tid, var det finaste vi visste å krype opp i sofakroken om kvelden medan foreldra våre fortalte frå gamle dåggå som vi sa. Det handla om kvar sin nokså ulike oppvekst. Ho Mor prata om krig og … Les videre →

Alle bruker Karlssons lim – bare ikke jeg – for jeg er et esel. Vi hugsar vel alle limtuba med det raude eselet frå barndomen .  Nå var ikkje mi mormor eit esel, og ho var heller ikkje dum som Karlson tydeleg heldt eselet … Les videre →

Det er mykje rart ein kan oppleve i livet. Noko går seint, slik som at du skal svelge ein heil sekk med hår før du døyr. Det tek altså eit heilt liv. Det var iallfall det han sa, far min, … Les videre →

Så har vi atter ein gong kasta ut juletreet og er ferdige med den fine delen av mørketida. Nå ventar ljosare tider. Og kvart år går den same tanken gjennom hovudet: Takk for edelgrana som ikkje slepper nålene! Og minnest … Les videre →

–Frisk luft, sa far min, har ingen tikkji skade tå. Det var da ho mor sukka og vi visste alle kva som kom. –Fjell-lufta,sa far min, den gjer underverker for det meste. Ho Mor heldt enda stand, og vi ungane … Les videre →